ਕਰੀ ਬਚਿੱਤ੍ਰ ਸਿੰਘ ਪੁਨ ਬਿਨਤੀ ਹਾਰਿ ਜੀਤ ਨਹਿ ਜਾਨੋਂ । ਜਿਤ ਪ੍ਰੇਰਹੁ ਤਿਤ ਗਮਨਹੁ ਸਨਮੁਖ ਬੁਧਿ ਅਰੁ ਬਲ ਸਭਿ ਠਾਨੋ ।੨੦।
Then Bachitar Singh made a request *to the Guru*, "I do not know if I will have Victory or Defeat, wherever you lead me I will go and fight straight on *with the enemy*, whatever skill and strength I have is through you!
ਮੋਹਿ ਮਰਨ ਕੀ ਚਿੰਤ ਨ ਕੋਈ ਤੁਮਹਿ ਦਾਸ ਕੀ ਲਾਜਾ । ਖੋਰ ਹੀਨ ਮਿਸ ਮੇਰੋ ਇਕ ਹੈ ਆਪ ਕਰਹੁ ਨਿਜ ਕਾਜਾ ।੨੧।
I do not have any fear of death, You are the keeper of honour for your servants. Me standing to fight is just a play that you yourself have created.
ਦਾਸ ਉਚਿਤ ਆਇਸੁ ਕੋ ਮੰਨਨਿ ਤੁਮ ਪੂਰਨ ਨਿਰਬਾਹੋ । ਜਗ ਮਹਿ ਸੁਜਸੁ ਪ੍ਰਲੋਕ ਮਹਾਂ ਸੁਖ ਮਨ ਜਾਨ੍ਯੋਂ ਇਸ ਮਾਂਹੋ ।੨੨।
It suits a servant of a Guru to accept their will, you will fully take care of your servants. *In doing this* I have understood within my mind that one attains great praise in this world and great pleasure in the next!
ਜਿਮ ਸ਼੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਭੀਮ ਕੋ ਬਲ ਦੇ ਜਰਾਸੰਧ ਮਰਿਵਾਯੋ । ਰਾਮ ਚੰਦ੍ਰ ਸੁਗ੍ਰੀਵ ਓਜ ਦੇ ਬਾਲੀ ਕੋ ਹਤਵਾਯੋ ।੨੩।
Just like how Krishna gave strength to Bheem to kill Jarasandh and how Ram Chandra gave support to Sugreev to destroy Baali.
ਤਥਾ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੀ ਮੁਝ ਤੇ ਕਾਰਜ ਆਪ ਬਨਾਵਨ ਚਾਹੋ । ਦੀਜਹਿ ਮਾਦਕ ਰਹੁ ਮਤ ਮੁਹਿ ਮਤ ਆਪ ਦੁਰਦ ਕੋ ਗਾਹੋ ।੨੪।
In the same way give your Grace upon me to complete this text that You Yourself have orchestrated. Bless upon me an intoxicant so that my mind remains exhilarated so I may destroy the war elephant.
Gurpratap [[Suraj]] Prakash Granth (1843), author: the Great Poet Santokh Singh
Rut 4, Chapter 25
Bachitar Singh's Request: Part 2
ਸੁਨਿ ਪ੍ਰਸੰਨ ਕਲਗੀਧਰ ਹ੍ਵੈ ਕੈ ਨਿਜ ਅਫੀਮ ਮੰਗਵਾਈ । ਡੱਬਾ ਚਾਮੀਕਰ ਕੋ ਸੁੰਦਰ ਜਟੇ ਰਤਨ ਸਮੁਦਾਈ ।੨੫।
Listening to the request of Bachitar Singh *for a drug*, The Plume-wearing Guru became thrilled and requested His Opium, which was in a gold container thoroughly adorned with jewels.
ਮਾਸੇ ਪੰਚ ਭਖਤਿ ਸੋ ਪੂਰਬ ਤਿਸ ਤੇ ਦਈ ਸਵਾਈ । ਦੂਰ ਵਲਾਇਤ ਤੇ ਜੋ ਆਵਤਿ ਅਤਿ ਮਾਦਕ ਬਡਿਆਈ ।੨੬।
While previously distributing five-grams of opium *to Bachitar Singh*, today he gave more, approximately 6.25 grams. This opium was extremely praiseworthy, it came from far off foreign lands.
ਨਿਜ ਕਰ ਤੇ ਕਲਗੀਧਰ ਦੀਨੀ ਜੁਗ ਹਾਥਨਿ ਪਰ ਲੀਨੀ । ਸਿਮਰਿ ਨਾਮ ਗੁਰੁ ਕੋ ਤਬਿ ਖਾਈ ਬਡਿ ਕੀਮਤਿ ਕੀ ਚੀਨੀ ।੨੭।
With his very hands The Plume-wearing Guru distributed the opium to Bachittar Singh who held both hands out to receive it. Bachitar Singh recited the Guru's Name and then consumed the opium, which was worth a great amount due to its quality.
ਪੁਨ ਬਿਜੀਆਂ ਘੁਟਵਾਇ ਮੰਗਾਈ ਸਿੰਘਨ ਪਾਨ ਕਰਾਈ । ਪੀਵਤਿ ਚਢ੍ਯੋ ਬਿਸਾਲ ਅਮਲ ਤਬਿ ਲਾਲੀ ਲੋਚਨ ਛਾਈ ।੨੮।
Then cannabis was sent for, upon grinding it all the Singhs consumed it. Drinking it a great intoxication arose within the Singhs who's eyes glazed over in red.
ਭੌਹੈਂ ਚਢੀ ਕਮਾਨ ਮਨਿੰਦੈ ਮੂਛਨ ਪਰ ਕਰ ਫੇਰਾ । ਖੜਗ ਸਿਪਰ ਤੇ ਕਮਰ ਕਸੀ ਦਿਢ ਬਰਛਾ ਕਰ ਮਹਿ ਫੇਰਾ ।੨੯।
Bachittar Singh's eye-brows were raised, as if a strung bow. With his hands he curled his mustache upwards. On his body he strapped, with a waist-stash *kamarkasa*, a sword and a shield and in his hand he twirled the spear *given to him by Guru Gobind Singh*.
ਬਖਸ਼੍ਯੋ ਬਲ ਬਿਸਾਲ ਕਲਗੀਧਰ ਵਧ ਗ੍ਯੋ ਮਨ ਉਤਸਾਹੂ । ਕੁੰਚਰ ਕੋ ਪਪੀਲਕਾ ਜਾਨਤਿ ਹਤੌਂ ਤੁਰਤ ਰਣ ਮਾਂਹੂ ।੩੦।
The Plume-wearing Guru blessed such great strength to Bachitar Singh that great excitement arose within his mind. He now saw the war-elephant as just an ant and said, "I will at once kill that elephant in battle!"
Gurpratap [[Suraj]] Prakash Granth (1843), author: the Great Poet Santokh Singh
Rut 4, Chapter 25