In the beginning chapter related to the stories of Guru Gobind Singh, the Great Poet Santokh Singh makes a supplication to the Sikh community for support to complete this colossal endeavor of writing on all the lives of the Sikh Gurus. Santokh Singh ended up producing the largest text ever written in the Sikh community, and this text was installed in all the Takhts for daily discourse.
ਸ੍ਰੀ ਅੰਮ੍ਰਤਸਰ ਆਦਿ ਬਸੰਤਿ । ਗੁਰ ਥਲ ਅਵਚਲ ਨਗਰ ਪ੍ਰਜੰਤ ।
ਜਿਤ ਕਿਤ ਸਭਿ ਧਰਨੀ ਪਰ ਬ੍ਯਾਪਤਿ । ਸਿੱਖਨਿ ਗਨ ਸਿੰਘ ਗੁਰ ਜਹਿ ਜਾਪਤਿ ।੨੬।
From Sri Amritsar Sahib to the Guru's Residence of Abchal Nagar *Hazur Sahib* and all other Gurdwaras, wherever on this world where Sikhs and Singhs, who recite the Guru's name, have spread.
ਅਰਜ਼ ਗੁਜ਼ਾਰੋ ਜੋਰਤਿ ਹਾਥਾ । ਬੰਦੋ ਪਰ ਧਰਿ ਧਰਿ ਮਾਥਾ ।
ਹੋਇ ਨ੍ਰਿਬਿਘਨ ਕਥਾ ਗੁਰ ਪੂਰੀ । ਛੰਦ ਬੰਦ ਮਾਧੁਰਤਾ ਰੂਰੀ ।੨੭।
*In front of all them* I place both my hands together in a request, while bowing over and over again, placing my head on the ground, that they bless me with the ability to write the Guru's Tales in delightful sweet poetry by removing all my obstacles.
ਗੁਰ ਸਿਖ ਸਿੰਘ ਸਗਲ ਜਗ ਬ੍ਯਾਪਤ । ਕਰਿ ਇਸ਼ਨਾਨ ਗੁਰੂ ਨਿਤ ਜਾਪਤਿ ।
ਤਿਨ ਸਭਿਹਿਨਿ ਕੇ ਚਰਨ ਮਨਾਊ । ਪੂਰਨ ਹੋਇ ਗ੍ਰਿੰਥ ਵਰ ਪਾਊ ।੨੮।
The Guru's Sikhs and Singhs, throughout the entire world, who bathe and always recite 'Guru', to them I bow to their lotus-feet; this text will only be complete obtaining their blessings.
ਗੁਰੂ ਸਰੂਪ ਖਾਲਸਾ ਸਾਰੇ । ਹਤੋ ਸ਼ੱਤ੍ਰੁ ਕਰਿ ਜੰਗ ਅਖਾਰੋ ।
ਨਿਸ ਦਿਨ ਸਿਮਰਹਿ ਸਤਿਗੁਰ ਨਾਮੂ । ਤਿਨ ਸਭਿਹਿਨਿ ਕੇ ਚਰਨ ਪ੍ਰਨਾਮੂ ।੨੯।
To all the Khalsa, the Guru's Form, who destroy the oppressors on the battlefield, who everyday meditate upon the name of the True Guru, to them all, I bow to their lotus-feet.
Gurpratap [[Suraj]] Prakash Granth, author: the Great Poet Santokh Singh
Rut 1, Chapter 1
![[salute.png]]