Baba Sumer Singh, in his beautifully written Braj Bhasha text, the Sri Gur-Pad Prem Prakash (1880), recounts the final hours of Guru Gobind Singh's life, and writes a magnificent description of the Tenth Master:
ਕੱਲਗੀ ਜਿਗਾ ਸੀਸ ਪਰ ਰਾਖੀ ਨਖਸਿਖ ਭੂਖਿਤ ਸੋਭਾ ॥ ਸ਼੍ਰੀ ਸਾਹਿਬ ਗਾਤਰੇ ਸਜਾਯੋ ਨਿਰਖਿ ਬੀਰ ਰਸ ਲੋਭਾ ॥8॥
From head to toe He is beautifully adorned, from His plumed turban, to his Sri Sahib, His Sword, fastened with a shoulder-belt, Guru Gobind Singh's sight is enchanting and brims with heroic zest *bir ras*.
ਬਿਛੁਆ ਖੰਜਰ ਬਾਂਕ ਪਟਾ ਗਹਿ ਪੇਸ ਕਬਜ ਹੂੰ ਬਾਧੋ ॥ ਦੋ ਤਰਕਸ ਤੀਰਨ ਤੇ ਭਰ ਕਰ ਕਮਰ ਕਸਾ ਸੁਚਿ ਸਾਧੋ ॥9॥
Holding a Pata *straight sword*, while strapped with a Bichua *scorpion like dagger*, khanjar *curved dagger*, baank *sickle like dagger* and a pesh kabz *straight armour piercing dagger*, He is the embodiment of purity and saintliness, while having fastened two quiver's, filled with arrows, to His waist sash *kamarkasa*.
ਰਾਜ ਮੋਤਿਨ ਕੀ ਮਾਲਾ ਪਹਿਰੀ ਹਾਥ ਮਾਹਿ ਧਨ ਲੀਨੋ ॥ ਖੰਡਾ ਕਰਦ ਸੀਸ ਮਹਿ ਰਾਖਯੋ ਚਕ੍ਰ ਚਿਹਨ ਸਭ ਕੀਨੋ ॥10॥
In his hand, He is holding a bow and is wearing a large-pearl rosary, His head is adorned with a Khanda *double edged sword*, a Karad *small dagger*, a Chakram *quoit*; giving an overwhelming sight of a worldly and spiritual king.
ਬੀਰਾਸਨ ਸਿੰਘਾਸਨ ਉਪਰ ਸ੍ਰੀ ਪ੍ਰਭ ਆਇ ਬਿਰਾਜੇ ॥ ਚਾਹਿਤ ਸਚ ਖੰਡ ਕੋ ਗਮਨਯੋ ਗੁਰ ਬੈਕੁੰਠ ਪ੍ਰਤਾਜੇ ॥11॥
The Highest Master, is seated on his throne in the posture of a warrior; because Guru ji has expressed his desire to proceed to the next world, the Realm of Truth *Sachkhand*, today.
[[Gurpad Prem Prakash]] (1880), author: Baba Sumer Singh
ਸ੍ਰੀ ਗੁਰ-ਪਦ ਪ੍ਰੇਮ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ (1880), ਕ੍ਰਿਤ: ਬਾਬਾ ਸੁਮੇਰ ਸਿੰਘ, Page 520
![[nakhsikh p10.png]]